USMC: Δοκιμές νέου τύπου πυρομαχικού – Στροφή σε νέα όπλα Πεζικού

Αυτόματη βολή του H&K M27 IAR (Φωτ.: Σώμα Πεζοναυτών ΗΠΑ)

Ένα νέο τύπο πυρομαχικού δοκιμάζει το Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια να καταστεί ικανό να διατρήσει τα ατομικά γιλέκα θωράκισης που φέρουν αντίπαλες δυνάμεις. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και αντίστοιχες δοκιμές του Αμερικανικού Στρατού.

Το γεγονός έγινε γνωστό κατά τη διάρκεια ακροαματικής διαδικασίας στην Υποεπιτροπή Ναυτικής Ισχύος της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας.

Μέσω αυτής έγινε γνωστό ότι το Σώμα Πεζοναυτών και ο Στρατός συνεργάζονται στον συγκεκριμένο τομέα. Όσον αφορά την ανάγκη για νέο πυρομαχικό, αυτή προέκυψε από το γεγονός ότι το υπάρχον φυσίγγιο στο διαμέτρημα των 5,56 χλστ. δεν είναι ικανό να διατρήσει κάποιες θωρακίσεις, οι οποίες είναι εύκολο να αγοραστούν ακόμα και μέσω διαδικτύου.

Οι αξιωματούχοι του Σώματος Πεζοναυτών που κατέθεσαν στην υποεπιτροπή δήλωσαν ότι έχουν ήδη αναπτύξει ένα πυρομαχικό το οποίο είναι ικανό να προσφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Πρόκειται για το πυρομαχικό Μ885Α1 EPR (Enhanced Performance Round) το οποίο ο Στρατός διαθέτει εδώ κι ένα χρόνο, ενώ το Σώμα Πεζοναυτών δοκιμάζει κατά το ίδιο χρονικό διάστημα. Οι δοκιμές αναμένεται να ολοκληρωθούν σε ένα μήνα. Από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα έχει προκύψει ότι δημιουργεί κάποια προβλήματα αντοχής στο τυφέκιο M27 Infantry Automatic Rifle.

Ωστόσο, δήλωσαν ότι εξετάζουν ένα ακόμα πυρομαχικό σε μεγαλύτερο διαμέτρημα, το οποίο δοκιμάζει η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων (SOCOM) για τα τυφέκια ελεύθερων σκοπευτών. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσαν τα στελέχη του Σώματος για το νέο διαμέτρημα, «το μελετούμε σοβαρά και κατανοούμε ότι πρόκειται για μια δυνατότητα που πρέπει να προσέξουμε ιδιαιτέρως».

(Φωτ.: Σώμα Πεζοναυτών)

Το Μ27 IAR είναι το τυφέκιο των Πεζοναυτών που βασίζεται στο γερμανικό H&K HK416. Η προμήθειά του γίνεται με σκοπό να αντικαταστήσει μερικώς τα πολυβόλα Μ249 και να χρησιμοποιηθεί ως οπλοπολυβόλο, για να έχουν όλοι οι στρατιώτες την ίδια ευκινησία. Έτσι τα 6.500 τυφέκια Μ27 IAR που αποκτούνται θα κατανεμηθούν στις μονάδες Πεζικού κι Ελαφράς Αναγνώρισης, ώστε τα Μ249 να χρησιμοποιηθούν ως βαρύτερα όπλα σε επίπεδο λόχου.

Το Μ27 IAR πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 2010 στο Αφγανιστάν. Αυτό που εκτιμήθηκε ήταν το μικρό του βάρους συγκριτικά με το Μ249, κάτι που γινόταν παραπάνω από αισθητό σε μεγάλης διάρκειας πορείες και περιπόλους.

Γιατί; Το ίδιο δίλημμα αντιμετώπισαν και οι αξιωματούχοι των Πεζοναυτών. Αρχικώς πίστευαν ότι το Μ249 ήταν ανώτερο λόγω της ταχυβολίας και της αναχορηγίας από ταινία των 200 φυσιγγίων, την στιγμή που το Μ27 IAR διαθέτει γεμιστήρα των 30. Άρα, το πρώτο προσφέρει μεγαλύτερη ικανότητα καθήλωσης του αντιπάλου, λόγω της ταινίας. Σταδιακά, όμως, το Σώμα Πεζοναυτών άλλαξε οπτική στο ζήτημα και πλέον θεωρεί ότι καθήλωση του αντιπάλου γίνεται όταν υπάρχουν πυρά ακριβείας.

Το μείγμα που έχει προωθήσει πλέον το Σώμα, σε αρκετούς από τους λόχους Πεζικού είναι 27 τυφέκια Μ27 και 6 πολυβόλα Μ249.

Όπως έγινε γνωστό, αν και το M27 IAR είναι της Heckler & Koch, το Σώμα Πεζοναυτών ζήτησε κι από άλλες εταιρείες που συμμετείχαν στο διαγωνισμό του 2006, εάν θα μπορούσαν να παράξουν, σε ποια τιμή και με ποιους χρόνους παράδοσης, άλλα 11.000 αυτόματα τυφέκια κατηγορίας IAR, καθώς η Heckler & Koch όταν ζητήθηκε να παράξει περισσότερα τυφέκια στο πλαίσιο του αρχικού συμβολαίου, δήλωσε αδυναμία αύξησης του ρυθμού παραγωγής.

Το τελευταίο αίτημα είναι αποτέλεσμα των παρατηρήσεων του Σώματος Πεζοναυτών αναφορικά και με τις ικανότητες του Μ27 IAR, το οποίο κρίθηκε ως κατά πολύ ανώτερο του Μ4 της Colt. Έτσι, προωθείται η σκέψη της επέκτασης της χρήσης του από όλους του Πεζικάριους του Σώματος και πιθανόν από το Μηχανικό Μάχης και τις μονάδες Ελαφράς Αναγνώρισης. Όμως, υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στα δύο όπλα που δεν είναι άλλη από την τιμή αγοράς τους. Το Μ27 IAR κόστισε περίπου 3.000 Δολ. και το Μ4 1.000 Δολ. ΗΠΑ.

Αν και το Σώμα Πεζοναυτών ξεκίνησε αρχικά την χρήση του Μ27 IAR ως οπλοπολυβόλου για την εκπομπή κατασταλτικών πυρών χάρη στην ακρίβειά του, τελικά αποφασίζει να εκμεταλλευθεί τα τεχνικά χαρακτηριστικά του ως τυφέκιο Πεζικού.

Αυτά είναι ενδιαφέροντα μαθήματα για τη Διεύθυνση Πεζικού του ΓΕΣ.

Πρώτον, η παρακολούθηση των εξελίξεων αναφορικά με το διαμέτρημα παραμένει σημαντική.

Δεύτερον, η ακρίβεια των οπλοπολυβόλων και πολυβόλων παραμένει σημαντική και για τον ΕΣ, στον οποίον, λόγω φθηνών-αντιεπαγγελματικών δικαιολογιών, απουσιάζουν τα οπτικά βοηθήματα λειτουργώντας αναχρονιστικά.

Τα δύο προηγούμενα σημεία σημαίνουν ότι ο Έλληνας στρατιώτης αντιμετωπίζει θέμα με την ακρίβεια των πυρών του, ειδικά έναντι κινούμενων στόχων, τόσο λόγω της απουσίας οπτικών βοηθημάτων, όσο και της συνεπαγόμενης κακής και αργής ικανότητας επανασκόπευσης επί ενός στόχου. Σε συνδυασμό με το βάρος του 7,62 σημαίνει ότι έχει μικρότερο όγκο πυρομαχικών διαθέσιμο για εξουδετέρωση ή καταστολή του στόχου. Η εισαγωγή των Minimi λύνει εν μέρει το πρόβλημα του όγκου πυρών, καθόλου της ακρίβειας και εισάγει το διπλό διαμέτρημα στην ομάδα Πεζικού με ό,τι συνεπάγεται για την ΔΜ.

Τρίτον, το βάρος των όπλων και των πυρομαχικών είναι κρίσιμος παράγοντας. Προς το παρόν αυτά μπαίνουν κάτω από το χαλί, όχι μόνο λόγω της οικονομικής κατάστασης, αλλά και λόγω του ότι ΕΣ από την εποχή που στράφηκε στη μηχανοκίνηση, «ξέχασε να περπατάει», και λόγω της διατήρησης των ατομικών υλικών εποχής Β’ ΠΠ και Βιετνάμ αδυνατεί να κινηθεί ευέλικτα.

Λόγω της οικονομικής κρίσης είναι δύσκολο να υπάρξουν σημαντικές αλλαγές στον τομέα του τυφεκίου και του διαμετρήματος. Εντούτοις τα παραπάνω διδάγματα είναι άκρως σημαντικά για την κατάρτιση των σχετικών μελετών, ελπίζοντας ότι με την πρώτη ευκαιρία θα δοθεί η απαιτούμενη προσοχή στο οπλικό σύστημα που ονομάζεται «οπλίτης».