Ο Γάλλος Πρόεδρος κατά την επίσκεψή του στο ναυπηγείο στο Σαιν Ναζαίρ, για την τελετή παράδοσης του κρουαζιερόπλοιου MSC Meraviglia (Φωτ.: Twitter Emmanuel Macron)
Μια άτυπη μάχη διεξάγεται στην Γαλλία αναφορικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς των ναυπηγείων STX France (πρώην ναυπηγεία Ατλαντικού) στην περιοχή Σαιν Ναζέρ. Τον περασμένο μήνα δημοσιεύσαμε την είδηση της εξαγοράς τους από την ιταλική Fincantieri.
Τα ναυπηγεία και η αεροδιαστημική βιομηχανία θεωρούνται δύο τομείς στους οποίους πολλά κράτη επενδύουν σημαντικά κεφάλαια για λόγους τεχνολογικούς, εθνικής ασφάλειας και φυσικά γοήτρου.
Έτσι, παρά την απόφαση πώλησής τους στους Ιταλούς, ο νέος Γάλλος Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν κάνει στροφή 180 μοιρών. Αν και οικονομικά φιλελεύθερος… έδωσε ένα ακόμα δείγμα του πως σκέφτονται οι μεγάλες Ευρωπαϊκές δυνάμεις.
Κατά τη διάρκεια της τελετής παράδοσης του κρουαζιερόπλοιου MSC Meraviglia δήλωσε ότι η συμφωνία εξαγοράς τους είναι ουσιαστικά άκυρη και θα πρέπει να γίνει επαναδιαπραγμάτευση του ποσοστού συμμετοχής των μετόχων. Με άλλα λόγια, ο Εμ. Μακρόν δεν επιθυμεί οι Ιταλοί να κατέχουν το πλειοψηφικό πακέτο, την στιγμή που η Fincantieri είναι κύρια ανταγωνίστρια των γαλλικών ναυπηγείων και σε περίπτωση «διλημμάτων» η προτεραιότητα θα δοθεί στα ιταλικά.
Στην προηγούμενη συμφωνία, η Fincantieri είχε εξαναγκαστεί… να εξαγοράσει το 48% των μετοχών, αντί για το 66%. Επρόκειτο για απαίτηση του Γαλλικού Δημοσίου, ώστε να αποφευχθεί μία άλλη χώρα, έστω και σύμμαχη, να κατέχει το μεγαλύτερο μέρος του ναυπηγείου. Η λύση αυτή έγινε αποδεκτή από τους Γάλλους πολιτικούς, μετά από πολλές προσπάθειες και προτάσεις που κατατέθηκαν από τους Ιταλούς. Αν και το ναυπηγείο ήταν σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, η λύση θα έπρεπε να συμφέρει πρώτ’ απ’ όλα την Γαλλία!
Έτσι, αποφασίστηκε το Γαλλικό Δημόσιο να αποκτήσει το 33% και η DCNS (που επίσης ελέγχεται από το Γαλλικό Δημόσιο) να κατέχει το 12%. Το υπόλοιπο 7% αποφασίστηκε να δοθεί στην ιταλική εταιρεία επενδύσεων Fundanzione CR Trieste.
Επίσης, τέθηκε ως ρήτρα η απαγόρευση στην Fincantieri να εξαγοράσει το πλειοψηφικό πακέτο της εταιρείας για διάστημα τουλάχιστον οκτώ ετών κι αν αποφασίσει να το πουλήσει, το Γαλλικό Δημόσιο έχει το δικαίωμα άρνησης της συναλλαγής. Επίσης, το τελευταίο διατηρεί δικαίωμα αρνησικυρίας σε αποφάσεις της εταιρείας οι οποίες αφορούν τη μεταφορά πνευματικών δικαιωμάτων, τις συνεργασίες με ξένες εταιρείες ή την εξαγορά τους, και σε κάθε απόφαση που μπορεί να επηρεάσει τα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας.
Εμ. Μακρόν προς τους εργαζομένους των ναυπηγείων: Η επιτυχία σας επιβεβαιώνει ότι η Γαλλία είναι και θα παραμείνει βιομηχανική πρωταθλήτρια. (Φωτ.: Twitter Emmanuel Macron)
Αυτό που φαίνεται ότι «ενοχλεί» τον Εμ. Μακρόν είναι το 7% της επίσης ιταλικής Fundanzione CR Trieste, η οποία θα μπορούσε να προβεί μετά την παρέλευση της οκταετίας σε κάποια συμφωνία με την Fincantieri με αποτέλεσμα η πλειοψηφία των μετοχών του ναυπηγείου να περνάει σε ιταλικά χέρια. Η όποια λύση θα πρέπει να βρεθεί σε δύο μήνες πλέον, καθώς σε διαφορετική περίπτωση η Γαλλική Κυβέρνηση ξεκαθάρισε ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει το δικαίωμα αρνησικυρίας.
Παρά τις δηλώσεις περί βούλησης παραμονής του ναυπηγείου σε ευρωπαϊκά χέρια, ο ανταγωνισμός είναι απλά ανταγωνισμός. Δεδομένου ότι τα συμφέροντα των δύο εταιρειών (ίσως κάποτε και των χωρών) αποκλίνουν, ο Εμ. Μακρόν δήλωσε ότι η λύση που θα βρεθεί δεν θα πρέπει να αποδυναμώσει τη δυνατότητα του γαλλικού ναυπηγείου να συνάπτει νέα συμβόλαια και να αποκτά νέους πελάτες.
Μάλιστα, ανέφερε πως η βούλησή του για αλλαγή της συμφωνίας δεν είναι τυχαία, αλλά αποτέλεσμα της συνεννόησης με τον πρόεδρο της Fincantieri, Πάολο Τζεντιλόνι, τους υπεργολάβους, τους υπαλλήλους και τους εκπροσώπους τους, καθώς και τους ίδιους τους πελάτες.
Επίσης τόνισε τα εξής: «Θέλω το νέο μετοχικό σχήμα να εγγυηθεί μακροπρόθεσμα το υψηλό επίπεδο τεχνογνωσίας του ναυπηγείου και πως οι δυνατότητες του προσωπικού και των υποδομών θα διατηρηθούν. Τέλος, θέλω η ανεξαρτησία και η στρατηγική κυριαρχία της χώρας μας να εγγυάται από το νέο μετοχικό σχήμα».
Λόγια που έρχονται σε αντίθεση με τις πράξεις των «ετερόφωτων» ελληνικών κομμάτων των τελευταίων δεκαετιών και λόγια που μας θυμίζουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει ένας χώρος ανταγωνισμού. Οι λύσεις που ψάχνουμε και σχεδιάζουμε, πρέπει να μας συμφέρουν ως έθνος.
CUBE Defense Analysis 