
Type 214
Τη μείωση της διατήρησης του ορίου ζωής των πολεμικών στα 20 έτη, αντί για τα 30 που είναι το σύνηθες παγκοσμίως, προτείνει σε πρόσφατή του μελέτη το Ινστιτούτο Στρατηγικής Πολιτικής της Αυστραλίας. Το ινστιτούτο χρηματοδοτείται μερικώς από το Υπουργείο Άμυνας και η μελέτη αφορά τα δεδομένα που επικρατούν στην Αυστραλία. Ωστόσο, έχει ενδιαφέρον ως συμπέρασμα.
Η μελέτη έγινε στο πλαίσιο του νέου σχεδιασμού στον τομέα των πολεμικών ναυπηγήσεων της χώρας, ενόψει και της προγραμματιζόμενης προμήθειας υποβρυχίων και φρεγατών, την οποία και θίξαμε σε πρόσφατο άρθρο (Damen: Στόχος η Αυστραλία).
Σύμφωνα με τη μελέτη, η μείωση του χρόνου διατήρησης πολεμικών πλοίων για 20 αντί 30 έτη, είναι περισσότερο εναρμονισμένη με την στρατηγική της κυβέρνησης που θέλει να δημιουργήσει μια ισχυρή και συνεχή ναυπηγική βιομηχανία.
Στο κείμενο τονίζεται ότι, το κόστος λειτουργίας πολεμικών πλοίων τόσο για 20 όσο και 30 χρόνια, είναι παρόμοιο. Αντί λοιπόν, να δίνεται έμφαση στη μείωση του κόστους, η μελέτη προτείνει ότι η 20ετής παραμονή σε υπηρεσία μιας ναυτικής μονάδας δίνει περισσότερα πλεονεκτήματα όσον αφορά τη διατήρηση των πολεμικών δυνατοτήτων, της ροής έργου και τεχνογνωσίας της ναυπηγικής βιομηχανίας, ενώ θα είναι πάντα σε ετοιμότητα να αυξήσει το ρυθμό ναυπήγησης σε περίπτωση πολέμου.
Για τους συγγραφείς της μελέτης, η παρούσα τακτική, δηλαδή της έναρξης ενός προγράμματος και του τερματισμού του μετά από κάποια χρόνια, δημιουργεί προβλήματα στον σχεδιασμό και στην προοπτική αναβάθμισης των πλοίων μετά από 10-15 χρόνια.
Ως βάση χρησιμοποιήθηκε το πρόγραμμα ναυπήγησης των καταδρομικών Arleigh Burke του Αμερικανικού Ναυτικού. Στην περίπτωση αυτή, η διάρκεια του προγράμματος με τις συνεχείς αναβαθμίσεις σε νέες εκδόσεις (Flight I/II/III), επιτρέπει στην αμερικανική ναυπηγική βιομηχανία να διατηρεί τις ικανότητές της σε υψηλά επίπεδα.