Υπερεξοπλίζεται και το Κατάρ. Υπερδυνάμεις στον Περσικό Κόλπο;

188 περισσότερα Leopard 2A7 προτίθεται τώρα να αγοράσει το Κατάρ ανεβάζοντας το συνολικό προς απόκτηση στόλο αρμάτων μάχης στα 250. Η τελευταία δημοσίευση στοιχείων για το πρόγραμμα εξυγχρονισμού των δυνάμεων του Κατάρ έγινε τον περασμένο Απρίλιο και αφορούσε σε 62 άρματα μάχης Leo2 και 24 PzH-2000 αυτοκινούμενα πυροβόλα.

Πηγή: Krauss Maffei Wegmann

Η αναβάθμιση των απαιτήσεων του Κατάρ καταδεικνύει αφενός ότι το κύμα εξοπλισμού των δυνάμεων του Περσικού Κόλπου συνεχίζεται αμείωτο και μάλλον ενδυναμώνεται και, αφετέρου, ότι η Krauss Maffei Wegmann και η Rheinmetall έχουν αναδειχθεί σε παγκόσμιους παίκτες εξαγωγικής δραστηριότητας στον τομέα των χερσαίων δυνάμεων. Ασφαλώς, οι ανταγωνιστικές ρωσικές εταιρίες έχουν επίσης εξασφαλίσει σημαντικό μερίδιο της παγκόσμιας αγοράς, εντούτοις το συνολικό κόστος προγραμμάτων που έχουν εξασφαλίσει οι Γερμανοί όσο και το επίπεδο της τεχνολογίας που εξάγεται ως υποσυστήματα στις προς πώληση πλατφόρμες αναδεικνύουν τη Γερμανία ως παγκοσμίου βεληνεκούς παραγωγό και εξαγωγέα αμυντικού υλικού σε πλατφόρμες του στρατού ξηράς. Εξάλλου, περισσότερα από 3840 Leo2 έχουν μέχρι σήμερα παραχθεί, αριθμός ο οποίος υποσκελίζει όλους του ευρωπαίους ανταγωνιστές και στέκεται επάξια και απέναντι στους αμερικανικούς και τους ρωσικούς. Είναι ευνόητο ότι στον λιγότερο ανταγωνιστικό τομέα της αεροναυπηγικής βιομηχανίας τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία να κρατούν τα σκήπτρα.

Ο εξοπλισμός του Κατάρ έρχεται μετά από αντίστοιχες διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και στη Σαουδική Αραβία. Οι φρενήρεις ρυθμοί εξοπλιστικής δραστηριότητας στις χώρες του Κόλπου έτειναν μέχρι πρότινος να αντιμετωπίζονται ως κυκλική συμπεριφορά στο πλαίσιο της αντίστοιχα κυκλικής τιμολογιακής πολιτικής του πετρελαίου. Ωστόσο, το εύρος των προγραμμάτων αλλά και το χρονικό τους βάθος (πολλά από αυτά είναι πολυετή) αφήνουν να εννοηθεί ότι τα κράτη του Κόλπου έχουν αντίληψη των κινδύνων που σχετίζονται με την κρατική ασφάλεια και επενδύουν σε ένοπλες δυνάμεις με τρόπο συστηματικό. Το ερώτημα βέβαια παραμένει: είναι τέτοιοι οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν τα κράτη του Κόλπου  που μπορούν να αντιμετωπιστούν με τη χρήση βαρέων οχημάτων και πανάκριβων αεροσκαφών;

Αν οι κίνδυνοι είναι εξωτερικοί τότε θα αφορούν κάποια μεγάλης (ή ολικής) κλίμακας ένοπλη σύγκρουση με ποιον ;όμως αντίπαλο; Την Αίγυπτο, το Ισραήλ ή το Ιράν; Τα ερωτήματα είναι δύσκολο να απαντηθούν όσο η Αίγυπτος βρίσκεται σε φάση βαθέων εσωτερικών ανακατατάξεων, το Ισραήλ έχει στραμένο το βλέμμα προς τη Συρία (και σε κάθε περίπτωση δεν τοποθετεί τα κράτη του Κόλπου ψηλά στη λίστα των απειλών) ενώ το Ιράν έχει υιοθετήσει μια έμμεση στρατηγική στη διαμόρφωση του εξωτερικού περιβάλλοντος μέσα από τη δράση «φιλικών» οργανώσεων.

Το πιο πιθανό πάντως είναι ότι οι κίνδυνοι θα είναι πρωτίστως εσωτερικοί οπότε υπερσύγχρονα άρματα μάχης και αεροσκάφη θα χρησιμοποιηθούν σε μια μεγάλης έκτασης εσωτερική σύγκρουση η οποία θα είναι εκ προοιμίου καταστροφική για την κρατική συνοχή. Τα Leo2 θα χρησιμοποιηθούν για την καταστροφή οχυρωμένων θέσεων αντι-εξουσιαστών ανταρτών και για την ταχεία επέμβαση σε ‘ασταθή’ αστικά κέντρα πρώτα με την επίδειξη ισχύος και ύστερα με την περιορισμένη χρήση βίας. Γι’ αυτές τις στρατιωτικές λειτουργίες οι εξοπλισμοί αυτού του μεγέθους είναι μάλλον υπερβολικοί αλλά επιτελούν το σκοπό τους τουλάχιστον σε συμβολικό επίπεδο (διότι τον για τον δεύτερο παράγοντα μαχητικής δυνατότητας, την εκπαίδευση, λίγα μόνο στοιχεία υπάρχουν για τις χώρες του Κόλπου και αυτά δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά).

Σε κάθε περίπτωση τα εξοπλιστικά προγράμματα συνεχίζονται και σταδιακά διογκώνονται πρωτίστως επειδή υπάρχει η οικονομική δυνατότητα για να υποστηρικτουν. Διότι οι χώρες του Κόλπου παραμένουν μερικά από τα ελάχιστα παραδείγματα οικονομιών παγκοσμίως όπου ο ηγέτης μπορεί να υποστηρίξει δημόσια ότι «λεφτά υπάρχουν» και να έχει δίκιο! (τουλάχιστον βραχυχρόνια)